Apulia – kraina jak z obrazu

Apulia to region na południu Włoch na Półwyspie Salentyńskim. Jest mniej popularny wśród zagranicznych turystów niż Toskania czy Sycylia, ale równie atrakcyjny. Kraina wyglądająca jak z obrazu w kilku charakterystycznych barwach. Bieli, ze względu na typowe białe elewacje budynków. Błękitu, od lśniącego w słońcu morza i nieba. Zieleni, od gajów oliwnych i winorośli. Rudobrązowej, jak spalona słońcem ziemia. Latem temperatury są bardzo wysokie. Na szczęście można się chłodzić Aperol Spritzem i w wodach Adriatyku.

To była moja pierwsza wizyta tutaj, ale na pewno nie ostatnia.
Oto miejsca, które zwiedziłem z czasie 6-dniowej podróży autem i gdzie się zatrzymałem.

 

Monopoli

Monopoli może poszczycić się jedną z najpiękniejszych starówek w tej części Apulii. Auto można zaparkować przy starym porcie (Porto Antico) i tam też rozpocząć spacer po mieście. Koniecznie należy zajść do barokowej katedry Maria Santissima della Madia, najważniejszego sakralnego zabytku Monopoli, którego historia sięga 12. wieku. Tu słońce świeci przez 300 dni w roku.

 

 

Ostuni

Ostuni, zwane białym miastem, położone jest na wzgórzu, z którego roztacza się widok na Adriatyk. Niemal wszystkie domy są pomalowane na biało. Elewacje kontrastują z okiennicami, donicami i kwiatami z jaskrawych kolorach. Wzdłuż stromych i krętych uliczek z zaułkami porozstawiane są stoliki restauracyjne.

 

 

Plażowiczom polecam plażę na południe od zabytkowej wieży Torre Guaceto. Dojście wymaga dłuższego spaceru, dzięki czemu nie ma tu tłumów. Osoby lubiące naturyzm tutaj poczują się swobodnie. Najlepiej zaparkować przy Lido Boa Gialla (czerwony punkt na poniższej mapie), dojść piaszczystą drogą do wybrzeża, skręcić w lewo i iść wzdłuż klifu aż dojdzie się do łagodnego zejścia na plażę.

 

Alberobello

Najpopularniejsze widokówki z Apulii przedstawiają charakterystyczne domki, przypominają raczej chatki z bajek niż budynki mieszkalne. Domki, zwane trulli, są niewielkich rozmiarów, budowane z wapienia na planie kwadratu lub koła. Na poddaszu z kominem przechowywano żywność i suszono mięso. Ich największe skupisko znajduje się w mieście Alberobello. Cały zachowany kompleks aż 1.5 tys. trulli został wpisany na listę UNESCO. Trzeba być przygotowanym na tłumy turystów.

 

 

Lecce

Lecce zwane jest Florencją Południa i perłą baroku, dzięki swojej architekturze. W centrum miasta znajdują się ruiny amfiteatru rzymskiego. Warta uwagi jest katedra Wniebowzięcia NMP przy Piazza Duomo oraz bazylika Św. Krzyża.

Lokalne rękodzieło na pamiątkę to ozdoby i figurki wykonane z cartapesty. To masa papierowa powstała z rozmiękczonego w wodzi papieru z dodatkiem kleju lub gipsu, która twardnieje po wysuszeniu.

 

 

Otranto

Otranto to kolejne białe miasteczko na Półwyspie Salentyńskim. Stare miasto otoczone jest murami obronnymi, które swoim rozmachem przypominają te w Dubrowniku. Główną atrakcją jest romańska katedra z 11. wieku. Posadzkę katedry zdobią świetnie zachowane 12-wieczne mozaiki.

 

 

Z Otranto niedaleko jest do Sant’Andrea, wymienianego wśród cudów wybrzeża Apulii. Torre Sant’Andrea to jeden z największych naturalnych mostów skalnych w tej części Włoch.

 

 

Dalej na południe wzdłuż wschodniego wybrzeża Apulii dojedziemy do popularnego wśród lokalesów naturalnego kąpieliska Il Ciolo.

 

Bari

Na koniec podróży zostawiłem sobie Bari, czyli stolicę regionu Apulia. Przeznaczyłem na nią kilka godzin przed wylotem.
Warto się przejść uliczką Strada delle Orecchiette, na której Włoszki same wyrabiają i sprzedają makaron Orecchiette, czyli małe uszka.

Z kolei Bazylika św. Mikołaja to największe na świecie sanktuarium św. Mikołaja z Miry, którego szczątki sprowadzono do Bari w 11. wieku. Święty Mikołaj był biskupem słynącym z pomagania potrzebującym. Bazylika przyciąga szczególnie turystów z Polski, gdyż w prezbiterium za ołtarzem znajduje się nagrobek wybitnej polskiej królowej Bony Sforza (na zdjęciu poniżej), żony Zygmunta Starego. Bona mieszkała w Bari w dzieciństwie i wróciła tam po śmierci męża.

 

 

Masseria Grieco

Masseria Grieco w okolicy Ostuni. Obiekt z 25 pokojami, otoczony gajem oliwnym i plantacją winogron. Wokół czuć rozmaryn, słychać świerszcze, pianie kogutów i krzyk pawia. Masseria oznacza zespół budynków gospodarstwa wiejskiego przeznaczonych do mieszkania i schronienia dla zwierząt.

 

 

Convento di Santa Maria di Costantinopoli

Convento di Santa Maria di Costantinopoli to miejsce pełne kultury, koloru i kontrastów. Dawny klasztor z 15. wieku został przekształcony 20 lat temu przez Athenę w prywatny dom. Athena udostępnia podróżnym 8 pokoi, nadal tam mieszkając. Tak mi się spodobało, że spędziłem dwie noce zamiast planowanej jednej. Recenzja TUTAJ.

 

 

Palazzo Daniele

Palazzo Daniele to dawna miejska rezydencja arystokratyczna z 1861 roku. Zabytkowe wnętrza z jedynie 9 apartamentami wypełnione są sztuką nowoczesną. Obiekt przynależy do grupy Design Hotels.

 

 

Czytaj więcej…
Rozwój rynku luksusowych hoteli we Włoszech 

 

Komentarze

komentarzy