Hotel Adlon Kempinski w Berlinie – recenzja

zdj. kempinski.com

Właśnie sobie uświadomiłem, że po raz pierwszy w Berlinie byłem 10 lat temu, latem 2004 roku. To była z resztą moja pierwsza zagraniczna podróż 🙂

W czasie kilku już wizyt w Berlinie, zawsze kiedy spacerowałem ulicą Unter den Linden w kierunku Bramy Brandenburskiej, spoglądałem w stronę majestatycznej fasady hotelu Adlon Kempinski, zastanawiając się czy będę miał kiedyś okazję w nim przenocować.
Taka szansa pojawiła się właśnie teraz. Planując długi weekend, skontaktowałem się z działem sprzedaży i marketingu sieci Kempinski. Nawiązane kontakty zawodowe otwierają wiele drzwi, zwłaszcza, że dzięki pisaniu bloga zostałem zakwalifikowany do grupy „media” i zaoferowana mi została bardzo specjalna cena 🙂

I tak oto dane mi było zrealizować kolejne hotelarskie marzenie 🙂

Lorenz Adlon

Historia hotelu Adlon sięga początku XX wieku.
Lorenz Adlon, znany berliński kupiec i restaurator, chciał otworzyć w stolicy pierwszy luksusowy hotel, pokroju już funkcjonujących hoteli Ritz w Paryżu i Imperial w Wiedniu. Za lokalizację wybrał prestiżowy Plac Paryski w centrum miasta. Upatrzył sobie miejsce, w którym wówczas stał Pałac Redern, który został przez niego wykupiony i zburzony.
W ciągu dwóch lat, kosztem 20 milionów złotych marek, powstał jeden z najwspanialszych hoteli na świecie tamtych czasów.

1926 rok

Na otwarciu 23 października 1907 roku pojawił się sam Cesarz Wilhelm II, który zażądał, aby to on był pierwszą osobą, która przekroczy próg drzwi nowo otwartego hotelu.

Cesarz był wyjątkowo zachwycony marmurowymi posadzkami. Kiedy odpowiedziano mu, że marmury w jego pałacu są równie zachwycające, odparł – „ale moje nie są tak błyszczące i ładnie wypolerowane”.
Płacił roczną stałą opłatę w wysokości dzisiejszych 75.000 euro za gwarancję dyspozycji pokoi dla jego gości kiedy było potrzeba.

Adlon był wówczas najnowocześniejszym hotelem w Niemczech – miał zimną i ciepłą wodę, pralnię i własną elektrownię. Urządzony został w stylu neo-barokowym i Ludwika XVI.

Sąsiadował z ambasadą Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Francji i Rosji. W bliskiej odległości znajdował się Urząd Kanclerski. Taki układ pozostał do dziś, co gwarantuje mu wizyty znamienitych gości.
Wiele ambasad przeniosło do niego swoje biura. A arystokracja sprzedawała nawet swoje zimowe pałace w Berlinie i rezydowała w Adlonie.
W sali balowej odbywały się rządowe przyjęcia i wydarzenia berlińskiej śmietanki towarzyskiej.

Gościł głowy koronowane i polityków, takich jak Car Mikołaj II, czy Franklin Roosevelt; oraz znane osobistości, jak Thomas Edison, Henry Ford, John Rockefeller, Charlie Chaplin, Greta Garbo, Marlena Dietrich, Albert Einstein.
W czasie pobytu cara Mikołaja udaremniono próbę zamachu na jego osobę.
Garbo mieszkała tu w czasie kręcenia swojego filmu ‘Grand Hotel”. Einstein lubił machać przez okno swojego apartamentu do przechodniów. A fani Chaplina tak napierali na niego kiedy wchodził do hotelu, że jeden z nich szarpnął za jego spodnie i niemalże zerwał je z niego.

W czasie II wojny światowej w hotelu mieścił się szpital polowy. Niestety w ostatnich dniach wojny w 1945 roku główny budynek hotelu uległ spaleniu.
Po wojnie w jednym z ocalałych skrzydeł budynku działał hotel do 1984 roku.

rok 1950, Adlon po prawej stronie

tablica pamiątkowa w lobby hotelu

23 sierpnia 1997 roku został otwarty całkowicie odbudowany (kosztem 245 milionów euro), pod marką Adlon Kempinski. W otwarciu hotelu uczestniczył prezydent Niemiec – Roman Herzog w towarzystwie 1000 gości z całego świata.

Adlon, należący do zrzeszenia Leading Hotels of the World, posiada 304 pokoje w 4 kategoriach i 78 apartamentów w 12 kategoriach.

zdj. kempinski.com – „Damy w czerwieni”, tak są nazywane panie ds. relacji z gośćmi

zdj. kempinski.com – Adlon Spa by Resense

Spośród 3 znakomitych restauracji, restauracja Lorenz Adlon Esszimmer, serwująca dania kuchni francuskiej, wyróżniona jest 2 Gwiazdkami Michelin i uważana jest za najlepszą restaurację w Berlinie.

zdj. kempinski.com – restauracja Lorenz Adlon Esszimmer

Popisowym daniem Hotelu Adlon Kempinski, a raczej przekąską serwowaną w lobby barze, jest kiełbasa w panierce z curry.

zdj. kempinski.com

Wstępując na czerwony dywan pod podłużnym zadaszeniem nad wejściem do hotelu, odźwierny odebrał ode mnie bagaż i odprowadził do recepcji.

Droga do recepcji wiedzie przez przestronne lobby z fontanną (przedstawiającą słoniowe głowy, odtworzoną wedle oryginału), wyłożone marmurami, przystrojone kompozycjami kwiatowymi. Rozbrzmiewająca muzyka uprzyjemniała czas gości siedzących w lobby barze.

zdj. kempinski.com – lobby

sklepienie lobby

fontanna

punkt obsługi małych gości

Recepcjonista Simon z uśmiechem powitał mnie używając mojego nazwiska.
Tuż za mną stała już hostessa z tacą, z lampką Prosecco na powitanie.
A chwilę później podeszła Anna, menadżerka ds. Public Relations, aby się przedstawić i powitać osobiście. Sprezentowałem jej Wedlowskie ptasie mleczko 🙂

Byłem niesamowicie zaskoczony kiedy Simon powiedział – „Pański apartament „Plac Paryski” jest już gotowy, panie Weber.”
Zapytałem czy to przypadkiem nie jest pomyłka 🙂
Z uśmiechem odparł, że nie i ma nadzieję, że jestem zadowolony z tego upgrade’u.
Yyyyy, niech pomyślę 😀

Z ciekawości sprawdziłem później w internecie cenę owego 80-metrowego apartamentu – doba kosztuje od 3.000 euro. To nie wiele, w stosunku do ceny Apartamentu Królewskiego, w którym przyjemność noclegu kosztuje 21.000 euro

zdj. kempinski.com – salon Apartamentu Królewskiego. Cały Apartament ma powierzchnię 220 m2. Połączony jest wewnętrznymi drzwiami ze wszystkimi pokojami na piętrze, co daje łączną powierzchnię 420 m2. Uznany jest przez Niemieckie Służby Bezpieczeństwa za jeden z najbezpieczniejszych hotelowych apartamentów w Niemczech. Posiada zbrojone drzwi wejściowe, a także 2 wewnętrzne windy łączące go bezpośrednio z garażem. Do dyspozycji Gości jest prywatny szofer, a także kamerdyner.

winda

Simon odprowadził mnie do mojego Apartamentu.
Z rozmowy wynikło, że to jego drugi tydzień pracy w Adlonie i jest bardzo podekscytowany mogąc tu pracować.
Nie dziwię się, też bym był.

korytarz na piętrze

Po otwarciu drzwi od apartamentu nr 308 wszedłem do przestronnego przedpokoju wiodącego do salonu, gdzie czekała kolejna niespodzianka.
Poza niesamowitym widokiem na Plac Paryski i Bramę Brandenburską, smakowita wstawka powitalna z listem od Dyrektora Generalnego, no i zestaw informacji prasowych, jak to dla przedstawiciela mediów przystało 🙂

przedpokój

iPad zawierający informacje na temat hotelu i usług

salon

wstawka powitalna

mój widok z okna 🙂

Jestem w hotelowym Raju 🙂

W takim apartamencie, z takim widokiem i obsługą nie chciało się wychodzić z łóżka 🙂

A wieczorem….
http://instagram.com/p/rxS9wul05p/?modal=true

nie trzeba wstawać z łóżka by wyłączyć światło czy regulować klimatyzację.
Mam jednak jedno ALE 🙂 brakuje przy łóżku łatwo dostępnych kontaktów

połóż to drzewko na łóżku, a pani pokojowa zaścieli łóżko bez wymiany pościeli

to się nazywa zestaw do mycia zębów i golenia 🙂

Myśl przewodnia dyrekcji i personelu – „Odpowiedź brzmi ‘Tak’. Jakie jest pytanie?” – oznacza, że żadne życzenie Gości nie stanowi problemu, a Adlon Kempinski zasługuje na miano jednego z najznakomitszych Hoteli naszych czasów.

Firma Kempinski została założona w Berlinie w 1897 roku i jest najstarszą europejską grupą hotelową.
Obecnie pod marką Kempinski działa 75 hoteli w 30 krajach.
Do grupy należą historyczne obiekty w najlepszych lokalizacjach, luksusowe resorty i rezydencje, m.in.: wspomniany Adlon Kempinski (umowa leasingowa), Emirates Palace w Abu Dhabi, Taschenbergpalais Kempinski w Dreźnie, czy Çiragan Palace Kempinski w Stambule.
Grupa Kempinski założyła stowarzyszenie niezależnych hoteli o nazwie Global Hotel Alliance.

Nazwa sieci pochodzi od nazwiska rodziny Bertholda Kempinskiego. W 1872 roku Kempinski przeprowadził się z Wrocławia do Berlina, gdzie ze swoim bratem otworzył sklep z winami i winiarnię, która stała się bardzo popularnym miejscem w stolicy Niemiec. Bardzo szybko firma otworzyła kilka restauracji z pokojami. W 1889 roku otworzył restaurację przy ulicy Leipziger, która była największą w całym Berlinie.
Kempinski przekazał firmę zięciowi Ryszardowi Ungerowi, który zachował nazwę i doprowadził do jej dużego rozwoju.
W 1918 roku otworzył w Berlinie pierwszy hotel Kempinski, w miejscu gdzie dziś stoi hotel Bristol Kempinski.
Niestety po wybuchy II wojny światowej rodzina uciekła do USA, a władze skonfiskowały cały jej majątek.
Po wojnie potomkowie rodu wrócili do Niemiec i po odzyskaniu części majątku w 1952 roku otworzyli ponownie hotel Kempinski pod adresem 27 Kurfürstendamm.
W 1953 roku marka Kempinski została sprzedana firmie Hotelbetriebs-Aktiengesellschaft (AG), która zarządzała już kilkoma luksusowymi hotelami, m.in. berlińskim hotelem Bristol.
W 1985 roku linie lotnicze Lufthansa nabyły akcje firmy Kempinski AG, dzięki czemu firma rozwinęła działalność poza granice kraju.
Od 2004 roku większościowym udziałowcem w Kempinski AG jest Thailand Crown Property Bureau.

Komentarze

komentarzy